Ik vind dat ik een behoorlijk spaarpotje heb. Hier heb ik erg mijn best voor gedaan. Ik heb mijn hypotheek een aantal jaren geleden afgelost, heb nu al 7 jaar dezelfde kleine auto en rijd daar ongeveer 2500 km per jaar mee, de rest fiets ik of rijd ik mee met partner Georg in zijn bestelbus. Daarnaast koop ik niet veel op het gebied van spullen en kleding. Iedere drie jaar heb ik een bespaarjaar en dan koop ik helemaal geen kleding. Verder zijn we geen ‘big spenders’. We kopen wat we nodig hebben en hebben geld over voor leuke dingen en goed en lekker eten.
Goed, dat spaarpotje dus. Waarom heb ik dat? Ik dacht dat ik begon te sparen om eerder te stoppen met werken. Ik word dit jaar 52, werk al sinds mijn 18e fulltime. Deeltijd werken was in de tijd dat ik begon niet zo gewoon als nu, dat deed allen als vrouw met kinderen. Die kinderen had ik niet en zijn er nooit gekomen dus bleef ik voltijd werken. Omdat ik mijn werk in het onderwijs leuk vind én behoorlijk ambitieus ben kreeg ik al vlot meer verantwoordelijkheden en daardoor ook meer salaris. In eerste instantie gaf ik dat ook uit, schoenen, tassen, kleding, make-up, frutsels en weet ik veel wat. Ik vond uitgeven makkelijk. Nu vind ik dat ik genoeg spullen heb en daarnaast geen behoefte om mee te willen doen met de laatste trends. En dan houd je geld over!
Sinds ik blogs lees van mensen die consuminderen, duurzaam leven, beleggen, eerder willen stoppen met werken heb ik gemerkt dat ik niet de enige ben met een spaarpotje. De blogs die gaan over beleggen lees ik met bewondering. Vooral omdat ik de materie zo ontzettend ingewikkeld vind. Ik heb vorige jaar een rekening bij De Giro geopend, maar er tot nu toe nog niets mee gedaan. Vorige zomer wilde ik mezelf gaan bijscholen op het gebied van beleggen maar steeds weer haakte ik af na het lezen van de eerste paar bladzijden van een boek of website op dit gebied. Wil ik dan toch niet beleggen? Ik weet het niet. Heb ik nog meer geld nodig? Ik weet het niet. Wil ik echt eerder stoppen of minder werken? Ook dat weet ik niet! Wat ik wel weet is dat ik bang ben. Bang dat beleggen een fiasco wordt. Bang dat ik later toch niet voldoende geld heb. Bang om straks thuis te zijn en niet te weten wat ik moet doen met alle vrije tijd want mijn zuurverdiende (spaar)geld opmaken durf ik dan vast ook niet! Dus ik denk dat ik lijd aan beleggingsangst.
Wat ik sinds begin van dit jaar wel durf is meedoen aan crowdfunding projecten. Tot nu toe alleen met projecten waar mensen in verre landen hun bedrijven mee kunnen laten groeien of verbeteren. De rentepercentages zijn laag, mijn inleg is tot nu toe ook laag, maar het gevoel dat het me geeft is goed. En als ik mijn geld zou verliezen dan zou ik er geen moeite mee hebben, maar het eerder vervelend vinden voor de andere partij. Het zou namelijk betekenen dan hun project mislukt was. Ik ben van plan om dit de komende jaren te blijven doen en wellicht mijn inleg te verhogen door middel van het eerder ingelegde geld, met rente, weer opnieuw te investeren. Het is geen beleggen, maar voor mij een eerste stap.
Voor het echte beleggen moet ik misschien wel een cursus volgen, hoe moeilijk kan dit zijn? Maar heel veel zoeken op het wereldwijdeweb levert niet veel cursusresultaten in mijn omgeving op. Wel zijn er wat beleggersclubs actief, maar die zitten natuurlijk niet te wachten op een leek in hun midden.
Blijf ik voorlopig dus zitten met een flinke spaarpot die almaar groter word doordat ik nog steeds fulltime werk, niet veel geld uitgeef en dus iedere maand geld over kan schrijven naar mijn spaarrekeningen! Ik weet het, een zeer luxe positie dus waar hebben we het over?
Dit artikel is geschreven voor en gepubliceerd op Zuinigeman.nl op 25 mei 2019.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten